Soms herontdek ik het weer even. En dan vraag ik me altijd af waarom ik het niet vaker doe.

Gister (het was zo’n regenachtige zondag) heb ik een hele middag gelezen. In een historische roman van Michelle Visser: De vloek van kasteel Vrijborgh. Niet voor studie, ook niet voor persoonlijke ontwikkeling, maar gewoon, voor het moment. In de avond was-ie uit.

Nuttige momenten

Jezelf gewoon even laten meesleuren in een verhaal – die bij voorkeur altijd goed afloopt – en dat uren kunnen doen omdat er verder niks op de planning staat. De hele dag in yogabroek en opgekruld onder een warme, beige deken, met een kop thee en een snurkende hond in haar mand. Alleen even opstaan voor nieuwe thee of om een bakje met chips te vullen.

spoiler alert. Ik waande me even in 1323, in het kasteel van een wrede ridder waar een jonge vrouw niet mag trouwen met haar grote liefde, gedwongen wordt om in een klooster te wonen en daar apothekeres wordt en met haar kruidentincturen vele levens beter maakt en uiteindelijk, na tientallen jaren, tóch nog trouwt met die grote liefde…

Ach, ik heb genoten. En ik vraag me dus af waarom ik dat niet vaker doe, zoiets nutteloos (wat stiekem toch best wel nuttig is).