Het is maandagavond, acht uur. Ik kom net thuis na een lesje vinyasa yoga en zie dat Mike de houtkachel heeft opgestookt. Buiten regent het – nog steeds – en de warmte binnen slaat als een warme deken om me heen. Met een kop gemberthee nestel ik me in onze fauteuil bij de houtkachel, met warme sokken aan en mijn benen opgetrokken. Het is tijd om een paar uur te verdwijnen in mijn nieuwe boek. 

Dit is het ultieme beeld dat ik heb van de herfst. Binnen de vreugde opzoeken van warmte, rust en geliefden, terwijl buiten de ene na de andere herfststorm woedt. En daar kan ik ultiem van genieten. Nu wel. 

Vroeger voelde ik vooral veel weerstand als die eindeloze zomer voorbij was. Het ‘waarom-nou-toch’-soort weerstand. Weerstand tegen opstaan als het nog donker is, natgeregend worden en aan huis gekluisterd zijn. Nee bah, je kon mij niet blijer maken met lange avonden buiten, uren plat in de zon, mierzoete koele drankjes en met blote armen en benen op de fiets.

Maar gek genoeg ben ik steeds meer van de herfst gaan houden. Misschien helpt het ook dat ik als freelancer thuis werk en niet meer ’s ochtends op de fiets hoef om op tijd op plaats van bestemming aan te komen. Of dat ik geen fomo meer voel als ik op zaterdagavond doe waar het weer om vraagt: op de bank met boeken, thee en koekjes, in plaats van op pad te gaan om sociaal te doen.

Tegenwoordig begint het bij mij zo rond 1 september wel te kriebelen. Dan voel ik dat de herfst in aantocht is. Hoewel het dan nog echt wel warm kan zijn, zijn de ochtenden nét iets te fris voor blote armen en zijn de avonden nét iets te snel donker. 

Deze overgangen van de seizoenen herinneren me er elke keer weer aan dat we onderdeel zijn van de natuur. En dat het geluk vooral ligt in het meebewegen. Die herfstregens komen toch wel. Geniet juist van de warmte, de rust, de gezelligheid. Straks komt er vanzelf weer een winter waarin je nieuwe ideeën kunt opdoen en plannen kunt maken, een lente waarin je weer langzaam naar buiten kunt gaan (letterlijk en figuurlijk) en ook vanzelf weer een zomer waarin je volop kunt bloeien.

Dus de hele zondag in de keuken staan om iets lekkers te bakken? Gezellige spelletjesavonden met de kaarsjes aan? Na een lange herfstwandeling opwarmen met een pumpkin spice latte? Ik teken ervoor. Laatst zei vriendin A: ‘Door jou ben ik nu ook van de herfst gaan houden’. Mission accomplished, zou ik zeggen.