Ik wilde eigenlijk schrijven over de herfst, maar besefte dat we daar nog niet zijn. We zitten in een extra seizoen, met goud omrand: de nazomer.

De spinnenwebben hangen aan de waslijn en om half 9 ‘s avonds is het al donker. De grote esdoorn voor mijn kantoorraam krijgt al wat gele bladeren. En het ruikt zo typisch. Vochtig. Naar weer lekker aan de slag, in het ritme, zoals dat als scholier ook altijd moest na een paar weken onbezorgde zomervakantie.

Het voelt als herfst. Maar dan kijk ik in de weerapp en zie ik dat het vandaag 26 graden is. En morgen 24 graden. Het is nog helemaal geen dikke truien-weer. Of met-een-mok-thee-op-de-bank-na-een-koude-boswandeling-weer. Terwijl dat wel al tintelend door de lucht zweeft.

Nee, het is de nazomer. Een laatste uitspatting van de zomer. Van het licht, de warmte, de energie, voordat we weer naar binnen mogen keren in onze huizen – en onszelf. Ik kocht laatst een racefiets en heb al een paar rondjes ‘s avonds gefietst. Nu het nog kan, voordat het donker de avond volledig opslokt.