Ik blijf het bijzonder vinden. Zodra ik een emmertje heet water met sop klaarmaak en een stofdoek uit de keukenkast haal, gebeurt er magie.

Spinnenwebben

Elke herfst moet het gebeuren: De Grote Schoonmaak. De energie van de lange dagen, de actie, de overvloed, de zon, de sociale activiteiten, mag weggepoetst worden.

En met het wegvegen van de spinnenwebben en het uitzoeken van de opbergkasten (en de eeuwige jacht op de hondenharen – ja, ook ín die kastjes), het afstoffen van de plinten en het schrobben van de keuken, wordt mijn hoofd steeds leger.

Het is soms alsof de spinnen niet alleen in elk hoekje van het plafond een web hebben geweven, maar ook in mijn hoofd. Een warrige boel. Met elke poetsbeweging stof ik die weg.

Langzaam ontstaat er ruimte voor leegte, loslaten en helderheid. En tijd om naar binnen te keren, in mijn eigen bubbel. Het gaat weer kriebelen om lege weekenden in te plannen, kaarsjes aan te steken, mijn planning los te laten en weer aan creatieve projecten te beginnen. Of om te lezen, veel te lezen. Bij voorkeur met het houtkacheltje aan en een tevreden vriend en hond naast me.

Die mogen in mijn bubbel vertoeven. Heus.